Bilmece bilinmeyen bir nesnenin dolaylı olarak sunulmasıdır. Bilmeceyi dinleyen veya okuyan, zekâsını kullanarak bu nesneyi bulmaya çalışır.

Bilmece bir konu ve en az bir tanımlayıcı öğeden (yorum) oluşan geleneksel sözlü ifadedir.

Tanıtıcı öğe neyi saklamışsa onun bulunması gerekir Bilmeceler bir bakıma atasözlerine benzer.


Bilmece bir zeka oyunudur ki, bir nesnenin niteliklerini ve özelliklerini, onu ne olduğunu açıkça söylemeden, ama bilinmesini kolaylaştıracak açıklıkla, gözler önüne serer.

En küçük bilmece ve en küçük atasözü, en az bir konu ve bir yorumdan oluşur. Bilmecede cevap gizlidir. Atasözünde ise sözü edilen nesneyi, hem söyleyen, hem dinleyen bilir.

Nesneleri, tabiat unsur ve olaylarını, insan uzuvlarını, aletleri, nakil vasıtalarını, hayvanları, nebatları, uzak ilişkiler ve tedailerle tarif eden hazır söz kalıplarıdır. İçinde bir soru bulunur, söyleyen karşısındakinden bu sorunun cevabını bekler. Daha çok çocuklar arasında eğlence vasıtasıdır.

Sözlü edebiyat türlerinden biridir, şiirsel bir klişe içinde karşılık bekleyen bir küçük sorudur. Çok defa nesneyi veya ilkeyi tek bir kelime ile ifade eder. Metinde verilen ipuçları ile bu nesnenin bulunması söz konusudur

Bilmece sözlü edebiyat türüdür. Geleneksel bir sorudur. Geleneksel olmak demek zaman ve söylenen yerler içinde bir derinliği ve yaygınlığı olmak demektir. Geleneksel demek belli bir grup insan tarafından, bilmece olarak kabul edilmiş olmak demektir; gelenekçe kabul edilen biçimler içinde bulunmak demektir. Bu gösterim çevresi içinde sorulmak demektir. Gösterim çevresi içinde sorulmak o kadar önemli ki, geleneksel olmanın öteki boyutları eksik de olsa, bu çevrede bilmece olarak kabullenilen bir soru bilmecedir